วันเสาร์ที่ 14 กันยายน พ.ศ. 2556

อ่านเรื่องย่อ ต้นรักริมรั้ว ตอนที่ 8

อ่านเรื่องย่อ ต้นรักริมรั้ว ตอนที่ 8


เมื่อผลตรวจออกมาว่านลินไม่ได้ท้อง แตงกวาเปิดฉากรุกกษิดิฐทันที บุกไปนั่งที่โต๊ะเขา อ้อนชวนไปเดินชายหาดกัน ถูกกษิดิฐปฏิเสธอย่างไม่แคร์ความรู้สึกว่า ไม่อยากไป อยากอยู่กับเมีย

ฉกกษิดิฐไปไม่สำเร็จ แตงกวาก็นั่งออดอ้อนอยู่ที่โต๊ะ หยิบนั่นป้อนนี่ให้ จนมัญจากับดารินทร์ที่กำลังร้องและเต้นกันอย่างเมามันบนเวทีทนไม่ได้ พากันกลับมาที่โต๊ะ ทวงเก้าอี้คืน แตงกวาไล่ให้ไปหาเก้าอี้ใหม่เอาเอง

นลิน เซ็งที่แตงกวาตามระรานไม่เลิก จึงขอตัวกลับไปนอน กษิดิฐจะไปส่งก็ถูกแตงกวาเรียกไว้บอกว่ามีธุระจะคุยด้วย นลินบอกให้เขาไปเสียไม่อย่างนั้นคืนนี้มีหวังต้องถูกเคาะประตูเรียกทั้งคืน กษิดิฐจึงจำต้องไปกับแตงกวาเซ็งๆ เธอพาเขาไปคุยกันในค็อกเทลเลานจ์ของรีสอร์ต

เมื่อเข้าไปในค็อกเทลเลานจ์ กษิดิฐกระแทกตัวนั่งอย่างหงุดหงิด พูดห้วนๆ “ว่ามาได้แล้ว”

“แตงกวาอยากให้กบหย่ากับบัวแล้วมาแต่งงานกับแตงกวา”

“เรื่อง นี้อีกแล้วเหรอ...ยอมรับซะทีเถอะว่ากบรักบัวแล้วก็ไม่มีวันหย่ากับบัวเพื่อ มาแต่งงานกับแตงกวา” ถูกเธอสวนทันทีว่าตนรักเขา “ความรักมันเป็นเรื่องของคนสองคน มันอยู่แบบคนนึงรักคนนึงไม่รักไม่ได้ กบเหนื่อยกับแตงกวาเต็มทีแล้ว กบไม่คุยแล้ว”

เมื่อกษิดิฐไม่ยอมและไม่คุยด้วย แตงกวามองอย่างไม่พอใจลุกเดินไปอีกทาง

ไม่ นานก็มีหญิงสาวอ้างว่าเป็นพนักงานในรีสอร์ตมาบอกนลินที่กำลังเดินกลับห้อง ว่า ติณณ์ต้องการพบ พอเธอเดินไปหา พบติณณ์ยืนอยู่ก่อนแล้ว เขาเองก็มีคนบอกว่านลินต้องการพบ นลินบอกว่าเราคงโดนแตงกวาป่วนอีกแล้ว

“ถ้าคุณแตงกวาวางแผนให้เรามาเจอกัน ตอนนี้เขาอาจจะกำลังไปตามกบมาเพื่อให้เข้าใจเราผิดก็ได้ ผมว่าเรากลับกันเถอะครับ”

แต่นลินเชื่อว่ากษิดิฐไม่คิดอะไร บอกให้เขากลับไปก่อนตนจะนั่งดูทะเลดูดาวให้สบายใจสักครู่ ติณณ์จึงอยู่เป็นเพื่อนบอกว่าเป็นห่วงความปลอดภัยของเธอ

แตงกวามาแอบดูอยู่ พอเห็นนลินกับติณณ์นั่งดูดาวอยู่ด้วยกันก็เอามือถือมากดส่งข้อความถึงปราณทันที

“ทุกอย่างเป็นไปตามแผน ออกมาเจอฉันหน้าห้องคุณติณณ์ได้เลย”

ปราณกำลังถูกอณุกาไล่ปล้ำเขาวิ่งหนีจนเหนื่อย หลอกเธอว่าหิวน้ำขอกินน้ำก่อน แล้วแอบเอายานอนหลับให้เธอกิน จึงหนีออกไปพบแตงกวาได้

ปราณให้คนของตนแอบเอาคีย์การ์ดห้องติณณ์มาแล้วพากันเข้าไปในห้องจัดแจงเอายานอนหลับใส่ขวดน้ำดื่มในตู้เย็น เมื่อติณณ์กลับมาดื่มจะได้นอนหลับ จากนั้นให้คนไปดักใช้ยาสลบโปะนลินแล้วอุ้มไป

จนกระทั่งเช้าทุกคนเพิ่งรู้ว่านลินหายไปทั้งคืน จึงพากันออกตามหาอย่างร้อนใจ

ปราณ ประสานแผนการกับแตงกวาอย่างใกล้ชิด รุ่งเช้าเขาโทร.บอกแตงกวาว่าอณุกาตื่นแล้ว แตงกวาทำท่าตื่นตระหนกไปบอกอณุกาว่า นลินหายไปเวลานี้ทุกคนกำลังตามหากันอยู่

ปล่อยให้พรรคพวกตามหากันวุ่นอยู่พักใหญ่ สารัชจึงบอกว่า “ผมรู้แล้วครับว่าคุณบัวอยู่ที่ไหน”

ooooooo

ไม่นานเรือสปีดโบ๊ตลำหนึ่งที่มีปราณเป็นคนขับก็ขับบ่ายหน้าไปยังเกาะ แตงกวายืนที่หัวเรือเชิดหน้าสะใจมองไปที่เกาะ บรรดากษิดิฐและเพื่อนรวมทั้งอณุกาบ้างนั่งบ้างยืนหน้าเครียดอยู่ในเรือไม่นานทุก คนก็เห็นสปีดโบ๊ตลำหนึ่งจอดอยู่ที่เกาะ สารัชร้องบอกอย่างตื่นเต้น “นั่น...ลำนั้นแน่ๆ เลยครับ”

พอขึ้นเกาะ ทุกคนก็ตะลึงอึ้ง เมื่อเห็นตั่งตัวใหญ่มีเบาะปู มีเสาขึงผ้าสีขาวเป็นซุ้ม มีตะเกียงแขวนอยู่รายรอบ บนตั่งมีติณณ์นอนถอดเสื้อใส่บ็อกเซอร์ตัวเดียว ส่วนนลินเสื้อถูกปลดกระดุมลงมาสองสามเม็ดเธอนอนกอดติณณ์อยู่บนตั่ง...

อณุกาปลุกติณณ์ให้ลุกขึ้น ทั้งติณณ์และนลินต่างลุกขึ้นมางงๆว่าตัวเองอยู่ที่ไหน มาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร ส่วนกษิดิฐแค้นจนพุ่งเข้าต่อยติณณ์ด่าลั่น

“ทำเป็นช่วยเรื่องแตงกวาแต่แอบตีท้ายครัวฉัน ไอ้เพื่อนทรยศ! ทำไมเลวอย่างนี้!!”

เป็นเรื่องที่ทุกคนงุนงงว่าเกิดขึ้นได้อย่างไร สารัชจึงเล่าว่า

“เจ้าของเรือบอกว่าเมื่อคืนคุณติณณ์กับคุณบัวขอเช่าเรือเขาออกมากลางดึกครับ”

“เป็นไปไม่ได้ เพราะพอผมเข้าห้องผมง่วงมากแล้วก็หลับไปตอนไหนก็ไม่รู้” ติณณ์โต้

“บัวจำได้แล้วว่า บัวกำลังเดินกลับก็มีคนมาโปะยาสลบบัว”
นลินเชื่อว่าทั้งหมดนี้เป็นแผนของแตงกวา แต่พูดไปก็แทบไม่มีใครเชื่อเพราะเหตุผลของนลินค้านสายตาทุกคนที่เห็น แตงกวาซ้ำเติมว่านลินนอกใจกษิดิฐ เธอด่าว่านลินจนสารัชทนไม่ได้โพล่งออกมาว่า

“ผมทนไม่ไหวแล้วนะคุณแตงกวา เลิกทำให้คุณบัวดูเลวในสายตาคนอื่นเสียที ผมจะบอกให้ว่าคุณบัวมีสิทธิ์ชอบคุณติณณ์เพราะคุณกบกับคุณบัวไม่ได้เป็นสามี ภรรยากัน คุณบัวแกล้งแต่งงานกับคุณกบเพราะอยาก ได้งานคืน!”

ผลจากการปกป้องนลินของสารัชคือ นลินถูกไล่ออกเพราะหลอกอณุกามาตลอด อณุกาสั่งไล่นลินออกแล้วก็ให้ทุกคนเก็บของกลับกรุงเทพฯเลย

นลินตกอยู่ในสภาพถูกมองเป็นคนผิด เธอไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใคร ได้แต่บอกกษิดิฐว่าตนไม่ได้ทำจริงๆ

“เลิกแก้ตัวแล้วก็ดีใจกับตัวเองที่ได้คบกับคุณติณณ์เร็วขึ้นเถอะบัว กลับไปกบจะหย่าให้”

“กบ...” นลินครางออกมาเสียงสั่นเครือ มองทุกคนที่เดินจากไปน้ำตาไหลพราก...

ติณณ์ทนเห็นนลินถูกเข้าใจผิดและตกอยู่ในภาวะโดดเดี่ยวไม่ได้ เขาวิ่งไปขวางหน้าทุกคน ประกาศอย่างลูกผู้ชายว่าจะรับผิดชอบด้วยการแต่งงานกับนลิน อณุกาสวนทันควันว่าไม่ยอม เขากับนลินไม่เหมาะสมกันแม้แต่น้อย ความเป็นลูกผู้ชายกับความเหมาะสมมันคนละเรื่องกัน

“พี่ก็รู้อยู่แล้วว่าผมไม่เคยสนใจความเหมาะสมมากกว่าความรัก แล้วผมก็มั่นใจว่าผมรักคุณบัว ยังไงผมก็จะแต่งงานกับคุณบัวครับ”

เมื่อเรื่องเข้าทางตน ปราณบอกอณุกาว่าน้ำเชี่ยวอย่าขวางเรือ ปล่อยให้ติณณ์ทำตามความคิดของเขาเถิด อณุกาพูดอย่างตัดเยื่อใยว่า “ในเมื่อติณณ์ไม่ฟังพี่... งั้นอยากทำอะไรก็เชิญเลย!”

การมาสัมมนาท่องเที่ยวครั้งนี้ กลายเป็นมากันอย่างสดใสร่าเริงแต่กลับกันอย่างเศร้าสร้อยผิดหวังเสียใจ...

ooooooo

ระหว่าง ที่กษิดิฐไม่อยู่นั้น เจนมาขลุกที่ออฟฟิศหลอกล้วงลึกเรื่องราวของกษิดิฐจากเอ็ดดี้ เมื่อรู้ถึงฐานะที่ร่ำรวยของเขาก็ยิ่งมุ่งมั่นที่จะจับเขาให้ได้แม้จะรู้ว่า เขามีเมียแล้วก็ตาม
คืนนี้เจนไปเที่ยวผับกับเพื่อนๆ เธอดื่มกินสนุก สุดฤทธิ์ ความซ่าของกลุ่มเธอเตะตาเอ็ดดี้เขาเล็งเจนที่แต่งตัวเซ็กซี่สุดๆ และซ่าสุดเดช แต่เพราะเห็นข้างหลังเอ็ดดี้จึงจำไม่ได้ พอเห็นเธอไปเข้าห้องน้ำก็ตามไปเพื่อขอเบอร์ เจนรู้ตัวจึงโทร.เรียกเพื่อนมาแกล้งชนเอ็ดดี้จนน้ำส้มหกรดเสื้อต้องเข้าไป ล้างในห้องน้ำ เจนฉวยโอกาสหลบออกไป
รุ่งขึ้น เมื่อมาเจอปภพที่ออฟฟิศเอ็ดดี้ก็บ่นเสียดายที่คลาดกับสาวเซ็กซี่ที่หมายตา แต่พอเจอเจนก็ชวนไปกินข้าวโดยให้ปภพเป็นเจ้ามือตามเคย น้อยกับอุ๋มที่ทำงานอยู่ด้วยตัดพ้อว่าเลี้ยงแต่คนสวยไม่เลี้ยงพวกตนหรือ ปภพจึงชวนไปกันทุกคนเจนทำเป็นตอบอย่างเกรงใจว่า “ถ้าพี่น้อยกับพี่อุ๋มไป เจนก็ไปค่ะ”

ooooooo

การกลับมาก่อนกำหนดของทีมสัมมนาทำให้ทั้งคนที่ ออฟฟิศของอณุกาและกษิดิฐที่ “แมวไม่อยู่หนูร่าเริง” ยังร่าเริงกันไม่เต็มอิ่ม ต่างพากันตั้งหลักไม่ทัน

ทรายแก้วถามแตงกวาว่า ทำไมจึงกลับก่อนกำหนด แตงกวาเล่าอย่างสะใจ หลังจากนั้นข่าวก็แพร่สะพัดไปทั้งออฟฟิศว่านลินแอบไปนอนกอดกับติณณ์ที่เกาะ นลินได้ฟัง...ได้เห็นสายตาของพวกพนักงานที่มองตน ก็ถึงกับร้องไห้

ส่วนเอ็ดดี้ถามกษิดิฐไม่ได้คำตอบ ก็ยุให้ปภพถามดารินทร์ แต่ปภพไม่กล้ากลัวถูกดุว่ายุ่งเรื่องชาวบ้าน

บอกเอ็ดดี้ว่าเดี๋ยวเจอดารินทร์เธอคงเล่าเอง ถ้ารู้แล้วจะบอก

เมื่อกษิดิฐกลับมา เจนเริ่มรุกเขาทันที พยายามเกาะเขาแจ แม้แต่เขาไปชงกาแฟก็เข้าไปกระแซะ อ้างว่าเป็นเลขาต้องดูแลเจ้านาย แต่แผนไม่ราบรื่นอย่างที่ฝัน เพราะถูกแตงกวามาแสดงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของกษิดิฐ ปรามเจนว่า

“ถ้าคิดจะยุ่งกับกบก็เลิกคิดได้เลยนะ เพราะ...กบ-เป็น-ของ-ฉัน”

เจนหน้าเสียแอบถามกษิดิฐว่าเมียเขาหรือ คำตอบคือ แฟนเก่า เอ็ดดี้คันปากสอดเข้าไปบอกว่า 

“แต่หวงเฮียยิ่งกว่าเมียเฮียร้อยเท่า”

ooooooo

นลินเก็บของใส่กล่องเพราะถูกไล่ออกจากงานแล้ว บ่นกับเพื่อนสนิททั้งสามว่า

“ยอมลงทุนแต่งงานกับกบเพื่อให้ได้งานคืน แต่สุดท้ายก็เกิดเรื่องบ้าๆ จนต้องเสียทั้งงานเสียทั้งชื่อเสียง”

“มีคนเคยบอกว่า สิ่งที่เกิดขึ้นแล้วดีเสมอ บัวกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ใช้ชีวิตวันนี้วันพรุ่งนี้ให้มีความสุขดีกว่านะ” ดารินทร์ปลอบและให้กำลังใจ สารัชบอกว่าไปแล้วให้กลับมาเยี่ยมพวกเราบ้าง มัญจาเอ่ยว่า ไว้นัดกินข้าวกันนะ

เมื่อนลินเก็บของเสร็จ ติณณ์เดินมาช่วยยกของและขอไปส่งที่บ้าน บอกว่าอยากบอกเรื่องเรากับคุณพ่อคุณแม่เธอ นลินขอให้ตนเป็นคนบอกเรื่องหย่ากับกษิดิฐก่อนดีกว่า ตอนนี้ตนยังไม่พร้อม ติณณ์ก็ยังอยากให้ท่านรู้เรื่องจากปากของเราก่อนที่จะได้ยินคนอื่นพูด มัญจาเห็นด้วย เพราะแตงกวายิ่งเป็นคนขี้ฟ้องอยู่ด้วย เธอต้องฟ้องเกินจริงแน่ๆ ทำให้นลินชั่งใจ

กษิดิฐเองก็รอรับนลินอยู่ พอเห็นเธอเดินออกมาก็รีบไปรับ นลินบอกว่าติณณ์อาสาจะไปส่งและไปคุยกับพ่อแม่ด้วย ถามว่าโกรธไหม กษิดิฐทำท่าร่าเริงบอกว่าหัวไม่ล้านสักหน่อยจะน้อยใจกับเรื่องเล็กๆ แค่นี้แล้วโกรธเธอได้ไง นลินจึงขอตัวไป แต่พอนลินคล้อยหลังไปเท่านั้น ใบหน้าร่าเริงแกมทะเล้นของกษิดิฐก็เปลี่ยนเป็นมองตามเธอไปอย่างเจ็บปวด ทันที...

พอกลับมาถึงหน้าบ้าน นลินปรารภกับติณณ์อย่างไม่สบายใจว่า

“เรื่องของเราคงทำให้พ่อแม่บัวเสียใจมาก”

“เรา ก็เสียใจ แต่ปัญหามันเกิดขึ้นแล้ว ทุกคนก็ต้องเผชิญหน้า แล้วก็ผ่านมันไปให้ได้...” พูดแล้วก็จับมือนลินเอ่ย “เราจะผ่านเรื่องนี้ไปด้วยกันนะครับ”

นลินรู้สึกอบอุ่นขึ้นมา ยิ้มให้เขา ตอบอย่างหนักแน่น “บัวพร้อมเผชิญหน้ากับปัญหาแล้วค่ะ”

ooooooo

ที่บ้านนลิน...ทั้งนันทิดา ชลัช ยศภัทร และกมลา อยู่กันพร้อมหน้า เมื่อได้ฟังเรื่องราวจากติณณ์และนลินแล้ว ต่างตกใจ ชลัชถามว่าแล้วความจริงเป็นอย่างไร

นลินยืนยันว่าตนกับติณณ์ไม่ได้มีอะไร กัน ติณณ์เองก็ไม่รู้ว่าตัวเองไปอยู่ที่นั่นได้อย่างไร ส่วนตัวเองจำได้ว่าถูกใครไม่รู้โปะยาสลบ พอรู้สึกตัวก็อยู่เกาะแล้ว  เชื่อว่าคงเป็นฝีมือของแตงกวา

“แตงกวาอีกแล้วหรอ!” ชลัชโกรธมากลุกพรวดขึ้น นันทิดาตกใจถามว่าจะไปไหน “จะไปทำให้แตงกวาสารภาพว่าเป็นคนทำเรื่องนี้ บัวจะได้พ้นจากการเสียชื่อเสียง”

นลินบอกว่าเราไม่มีหลักฐาน พูดไปแตงกวาก็ไม่ยอมรับ ชลัชถามอย่างเจ็บใจว่าเราทำอะไรไม่ได้เลยงั้นหรือ

“ผมจะหยุดคำนินทาด้วยการแต่งงานกับคุณบัวครับ” ติณณ์เอ่ยขึ้น 

ยศภัทรโวยวายว่าทำอย่างนั้นได้ไงก็รู้อยู่ว่าบัวเป็นเมียกบ นลินบอกว่าทุกคนรู้ว่าพวกตนแกล้งแต่งกัน ตนจะหย่ากับกบแล้วมาแต่งกับติณณ์ นันทิดาติงว่าคนเราจะแต่งงานกันก็ต้องด้วยความรักไม่ใช่เพราะการแก้ปัญหา ติณณ์บอกทันทีว่าตนรักบัว และบัวก็บอกทุกคนว่า ติณณ์ไม่ได้รักตนข้างเดียว...


เมื่อทั้งสองยืนยันว่ารักกัน นันทิดาไม่ขัดข้อง ถามความเห็นชลัช เขาตอบอย่างเจ็บปวดว่า

“คราว ที่แล้วแต่งกับนายกบเพราะมีข่าวว่านอนด้วยกันที่ออฟฟิศ ตอนนี้ทุกคนก็เข้าใจผิดอีกว่าบัวนอนกับคุณติณณ์ ลูกสาวเราใช้ชีวิตให้มีแต่ปัญหา ผมจะว่าอะไรได้ นอกจากทนกับเรื่องขายหน้าของลูกไปวันๆ” พูดแล้วลุกออกไปเลย

กมลาขอตัว พลางดึงยศภัทรออกไปด้วย นันทิดาบอกติณณ์ว่าอย่าถือสาคำพูดของชลัชเลยเดี๋ยวเขาก็หายโกรธ และชวนติณณ์อยู่ทานข้าวเย็นด้วยกัน ติณณ์ตอบรับอย่างพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับปัญหาที่เกิดขึ้น

ooooooo

พอ ออกมาที่หน้าบ้าน กมลาโทร.หากษิดิฐ ถามว่าลูกคิดว่าบัวมีอะไรกับติณณ์จริงๆหรือ เขาบอกว่าคงไม่ขนาดนั้นคงแค่นัดมาดูฟ้าดูดาวและเผลอหลับไปจนทุกคนมาเจอ
กมลา ถามว่าแล้วทำไมไม่ช่วยอธิบายให้คนอื่นเข้าใจ เขาบอกว่าจากสิ่งที่ทุกคนเห็นอธิบายอย่างไรก็ไม่มีใครเชื่อ กมลาถามอีกว่าเสียใจไหม กษิดิฐทำเสียงร่าเริงบอกว่าดีใจด้วยซ้ำที่บัวได้แต่งงานกับผู้ชายในฝัน แต่พอแม่ดักคอว่าให้เลิกปากแข็งเสียที เขาจึงรับว่า เสียใจแต่ตนอยู่ได้แม่ไม่ต้องห่วง

กมลาพูดกับยศภัทรอย่างมั่นใจว่า “ที่บัวบอกว่ารักติณณ์เพราะบัวยังไม่รู้ใจตัวเอง” ยศภัทรติงว่าโตป่านนี้แล้วยังไม่รู้ว่าตัวเองรักใคร ถามว่าถ้าบัวแต่งงานกับติณณ์แล้วรู้ใจตัวเองทีหลังว่ารักกบจะทำยังไง?

“ก็ ต้องทุกข์กับการอยู่กับคนที่ไม่ได้รักไปตลอดชีวิตน่ะสิคะ...เราต้องทำให้บัว รู้ใจตัวเองก่อนที่จะแต่งงานกับติณณ์” กมลาพูดอย่างหมายมั่น ยศภัทรถามว่าแล้วจะทำยังไง?? กมลาไม่ตอบ แต่ยิ้มอย่างมีแผน

ฝ่ายนันทิดาก็ตามขึ้นไปหว่านล้อมชลัชที่ห้องว่า

“สำหรับ ผู้หญิง การเสียชื่อเสียงเรื่องผู้ชายเป็นเรื่องที่ใหญ่ที่สุดในชีวิต คุณแค่มองปัญหาอยู่ข้างนอกยังเครียดขนาดนี้ แล้วคิดบ้างไหมคะว่าลูกเป็นคนอยู่ในปัญหา ลูกจะเครียดมากแค่ไหน...บัวก็คงไม่ได้อยากมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นหรอกค่ะ อย่าโกรธลูกเลยนะคะ”

ชลัชมองหน้านันทิดาด้วยแววตาอ่อนลง...แล้วพากันลงมาที่โต๊ะอาหารด้วยบรรยากาศที่ผ่อนคลายลง

ทานอาหารเสร็จ นลินเดินไปส่งติณณ์ที่รถ ชลัชปรารภกับนันทิดาว่าไม่เคยเห็นลูกเรามองแล้วยิ้มหวานให้ผู้ชายคนไหนแบบ นี้เลย เมื่อนลินเดินกลับมา นันทิดาถามว่าลูกรักติณณ์จริงๆหรือ

“ค่ะ...ติณณ์เป็นยังไงบ้างคะ” เธอตอบอย่างสดชื่นแจ่มใส

“ดีกว่านายกบร้อยเท่า...เฮ้อ...ก็ถือว่าเป็นความโชคดีในความโชคร้ายละกันที่ได้คนดีๆอย่างติณณ์มาเป็นลูกเขยแทนนายกบ” นลินไหว้ขอบคุณพ่อที่หายโกรธตนและติณณ์ “ต้องขอบคุณแม่เราที่เตือนสติพ่อว่า บัวอยู่ในปัญหาก็ทุกข์มากแล้ว พ่อไม่ควรทำให้บัวทุกข์เรื่อง พ่ออีก...พ่อรักบัวนะลูก”

“บัวก็รักพ่อกับแม่ค่ะ”

“พวกเราไม่ได้กอดกันมานานเกินไปแล้ว มานี่ ทั้งแม่ทั้งลูกเลยมา” ชลัชกอดทั้งแม่ทั้งลูกไว้ในอ้อมแขนอย่างอบอุ่น ทุกคนยิ้มอย่างมีความสุข...

ooooooo

ปกติกษิดิฐไม่ชอบการเที่ยวกลางคืน แต่คืนนี้เขาชวนพนักงานในออฟฟิศไปเที่ยวกัน ปภพกับอุ๋มไปไม่ได้ต้องไปรับลูก ส่วนน้อยไม่ชอบเที่ยวกลางคืน เอ็ดดี้จึงรบเร้าเจน เธอทำตัวเป็นลูกกตัญญูผู้น่าสงสารว่าต้องรีบกลับไปดูแลแม่ที่ป่วยอยู่

แต่พอเอ็ดดี้คะยั้นคะยอไม่กี่คำก็ยอมไป แต่ต้องรีบกลับเพราะเป็นห่วงแม่ ระหว่างกินดื่มกันในผับนั้น เจนวางแผนมอมเหล้ากษิดิฐ แล้วโทร.บอกจันทร์ผู้เป็นแม่ที่เสียไพ่มานั่งรอเงินจากเจนไปแก้มืออยู่ที่บ้าน เจนบอกว่าตอนนี้กษิดิฐกำลังเมาเต็มที่เดี๋ยวจะพากลับไปที่บ้าน จันทร์ตอบอย่างกระเหี้ยนกระหือรือว่าเดี๋ยวจะเตรียมที่นอนไว้ให้เลย

โชคไม่ได้เข้าข้างเจน เพราะแตงกวามาเที่ยวผับเดียวกัน เห็นกลุ่มกษิดิฐกำลังเมาและเต้นกันอย่างเมามันก็นั่งดู แต่พอเธอไปเข้าห้องน้ำออกมา ปรากฏว่ากษิดิฐหายไปแล้ว เข้าไปถามเอ็ดดี้ ได้ความว่าเจนพาออกไปเมื่อครู่นี้เอง

แตงกวาไล่ตามไปแต่ไม่ทัน ถามพนักงานได้ ความว่า เห็นคุณผู้หญิงประคองออกจากร้านไปแล้ว

“นังเด็กนั่นพากบไปไหนแล้วนะ” แตงกวาจิกตาพึมพำ

ไม่มีอะไรที่แตงกวาจะทำไม่ได้ เธอถามจนรู้จากเด็กรับรถที่ร้านว่าเจนเรียกแท็กซี่ไปไหน เธอตามไปถึง เจอกษิดิฐถูกถอดเสื้อจนเหลือกางเกงบ็อกเซอร์ตัวเดียว พอเจนถูกจับได้ก็ตีหน้าซื่อว่า เห็นกษิดิฐเมามากตนไม่รู้ว่าบ้านเขาอยู่ไหนจึงพามาที่บ้านตน แตงกวาไม่วอแวกับเจน จับกษิดิฐใส่เสื้อผ้าแล้วพากลับบ้าน

กมลาและยศภัทรต่างขอบอกขอบใจแตงกวาที่พากษิดิฐมาส่ง

รุ่งเช้า กมลาและยศภัทรเร่งกษิดิฐให้รีบอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปใส่บาตรเพราะเป็นวันเกิดของเขา นลินมาร่วมตักบาตร เสร็จแล้วร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ธเดย์ จากนั้นทุกคนอวยพร โดยนลินอวยพรให้เขามีความสุขกับทุกอย่างในชีวิต

ก่อนไปเลี้ยงฉลองวันเกิดตอนเย็นที่กมลาจัดให้ กษิดิฐขอให้นลินขับรถพาไปเอารถที่จอดทิ้งไว้ที่ผับ นลินขอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน

ระหว่างนั้นแตงกวาเอาของขวัญวันเกิดมาให้เป็นคนแรกอย่างที่เคยทำทุกปี ให้แล้วบอกให้แกะดู ขณะกำลังจะแกะของขวัญของแตงกวา นลินก็ถือของขวัญมาโผล่ตรงรั้ว พอเห็นแตงกวาเธอเลยยังไม่ให้ แต่ร้องเรียกกษิดิฐเพราะนัดกันไว้จะไปเอารถกัน กษิดิฐจึงขอเอาของขวัญไปเก็บก่อนคืนนี้ค่อยมาแกะ ทำให้แตงกวางอนตะบึงตะบอนกลับไป

“ก่อนไปเอารถแวะทำธุระกันก่อนนะ” กษิดิฐบอกนลินที่ขับรถอยู่

ธุระที่กษิดิฐไปทำคือ ให้พาไปที่ว่าการอำเภอ บอกนลินว่า “กบทำตามที่กบรับปากแล้วนะว่ากลับมากบจะหย่าให้”

นลินมองหน้าเขาอย่างใจหาย เมื่อเจ้าหน้าที่เอาใบหย่ามาให้เซ็น กษิดิฐหยิบปากกาจะเซ็น ก็ถูกเจ้าหน้าที่ดึงใบหย่ากลับ บอกให้ไปคิดกันอีกทีดีไหมเพราะดูจากสายตายังอาลัยอาวรณ์กันมาก ถ้ายังรักกันก็อย่าหย่ากันเลย

นลินพูดขำๆ ว่าพวกตนเป็นเพื่อนกัน แกล้งแต่งงานกัน ไม่ได้เป็นคู่รักกันจริงๆ กษิดิฐเสริมว่า ตอนนี้เพื่อนตนก็พร้อมที่จะไปคบกับคนที่เขารักแล้ว ตนเลยหย่าให้ แล้วขอใบหย่าคืน

พอได้ใบหย่ามา นลินจะเซ็นใบหย่าแต่กลับชะงักใจหายอย่างบอกไม่ถูก กษิดิฐเร่งให้เซ็น เธอจึงเซ็นทั้งที่ใจหาย กษิดิฐเองก็มองอย่างเจ็บปวด...

ooooooo

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น