เรื่องย่อ ดาวเกี้ยวเดือน ตอนที่ 6
เผอิญ เหลือเกิน ที่พงศ์จันทรชวนเพื่อนๆมาฉลองปาร์ตี้สละโสด เพื่อนๆตกใจคิดว่าจะแต่งงาน แต่ที่จริงเป็นการเลิกเจ้าชู้หันมาจีบคนคนเดียวที่เขา คิดว่ารัก...เพื่อนๆลากคุณหญิงนิ่มมาฉลองวันเกิดที่ผับเดียวกัน คุณหญิงไม่ค่อยชอบสถานที่แบบนี้ จึงหลบควันบุหรี่ออกไปข้างนอกมี ผู้ชายคนหนึ่งที่เหล่คุณหญิงนิ่มตั้งแต่ข้างใน ตามออกมาลวนลาม จะดึงเธอให้ไปด้วยกัน คุณหญิงตกใจขัดขืน พอดีพงศ์จันทรผ่านมา จึงทำทีเข้าโอบ ไหล่เธอ
“มาอยู่นี่เอง เขาตามหาตั้งนาน...คุณมีอะไรกับแฟนผมรึเปล่า” พงศ์จันทรถามชายคนนั้น
“พี่พงศ์! ผมโจ้ไงครับ พี่จำได้ไหม รุ่นน้องพี่ที่มหาลัย”
พงศ์ จันทรเออออจำได้ เขารีบขอโทษไม่รู้ว่าเป็นเด็กพี่ คุณหญิงนิ่มฉุนจะปฏิเสธ พงศ์จันทรกระชับกอดแน่นขึ้นเอ่ย “เด็กพี่เอง เพิ่งได้มา ยังพยศอยู่นิดๆ”
โจ้ ลาแล้วแยกจากไป คุณหญิงนิ่มโกรธ หยิกท้องพงศ์จันทรให้ปล่อย เขาร้องลั่นโวยถ้าไม่พูดแบบนั้นมีหวังเธอโดนสอยไปแล้ว และถือโอกาสทวงบุญคุณที่ช่วยเธอถึงสองครั้งสองครา คุณหญิงนิ่มทำหน้าหมั่นไส้ พลันเธอจามออกมาหลายที น้ำหูน้ำตาไหลเพราะแพ้ควันบุหรี่ในผับ ชายหนุ่มจึงดึงเธอกลับและอาสาไปส่ง คุณหญิงเหล่มองไม่ค่อยไว้ใจ เขาจึงแกล้งเปิดเพลงในรถแนว เกี้ยวพาราสี แล้วปลดกระดุมเสื้อตัวเองออกให้เห็นแผงอก คุณหญิงตกใจล้วงสเปรย์พริกไทยมาฉีดใส่หน้า พงศ์จันทร ร้องจ๊าก...มองทางไม่เห็น หวิดชนกับรถที่สวนมา
สุดท้ายต้องจอดข้าง ร้านมินิมาร์ท ซื้อผ้าเย็นมาซับหน้าซับตาเขาให้คลายอาการปวดแสบปวดร้อน ใบหน้าสองคนใกล้กันจนคุณหญิงนิ่มสัมผัสลมหายใจเขา จึงผละออกให้เขาทำเอง...
ด้าน ประกายดาว นั่งรอจันทรภานุจนหลับอยู่ที่ล็อบบี้ เธอฝันไปว่าคุณชายกลับมาปลุกเธอให้ตื่นแล้ว ถามว่าเธอมาทำอะไรที่นี่ เธอตอบเขาว่ามาเที่ยวและพักที่นี่ อยากได้ไกด์พาเที่ยว คุณชายตอบยิ้มๆว่า คนที่อยู่หน้านี่แหละที่จะเป็นไกด์ให้ เธอยิ้มดีใจ...แต่แล้วรู้สึกเหมือนมีคนเขย่าตัวเรียกให้ตื่น ประกายดาวลืมตาขึ้นมางงๆ พนักงาน สองคนช่วยกันปลุกบอกเธอว่า ตอนนี้ตีสามแล้ว ให้ขึ้นไปนอนบนห้อง เธอตกใจอายมากรีบจ้ำพรวดๆ ไปด้วยความแปลกใจ ทำไมจันทรภานุถึงไม่เห็นว่าตน รออยู่ที่นั่น
วัน รุ่งขึ้น ประกายดาวเดินชมวิว เห็นจันทรภานุกำลังคุยงานกับผู้จัดการโรงแรม อยากจะเข้าไปทักก็เกรงจะกลายเป็นการจงใจเกินไป จึงแกล้งทำเป็นเดินผ่านไปมา เขาก็ไม่เห็นเสียที จึงหยิบแมกกาซีนมาทิ้งลงพื้นให้เกิดเสียงดัง แล้วเก็บขึ้นมาเปิดอ่าน คนแถวนั้นสะดุ้งหันมองรวมทั้งจันทรภานุด้วย เขาเดินเข้ามาทัก เธอทำทีตกใจ
“คุณชายจันทร์!” บังเอิญจังเลยค่ะ คุณชายจันทร์มาทำอะไรที่นี่คะ
“ผมเป็นเจ้าของโรงแรมนี้ แล้วคุณดาวล่ะครับมาทำอะไร”
สี หน้าประกายดาวมีความหวังจะเหมือนในฝัน แต่แล้วจันทรภานุกลับมีท่าทีเหินห่าง บอกว่ามีไกด์บุ๊กนำเที่ยวอยู่ที่เคาน์เตอร์ แล้วขอตัวไปทำงานต่อ หญิงสาวงงมากเขาเป็นอะไร เธอจึงเฟซไทม์หาจิตสุภางค์เล่าเรื่องให้ฟัง ได้คำแนะนำมาว่า อาจจะรุกเขาเร็วไปจนตั้งตัวไม่ทัน
พอดีอภิเชษฐ์ขึ้น มางานราชการที่เชียงใหม่ จึงนัดกับจันทรภานุที่ร้านกาแฟ จันทรภานุอึดอัดใจ สารภาพว่าซองยาที่ให้เขาไปคราวก่อน ความจริงตนเจอในเสื้อที่ประกายดาวใส่เดินแบบ แต่อภิเชษฐ์ไม่คิดว่าประกายดาวจะเกี่ยวข้องกับยานั่น เพราะคนที่ตรวจเจอฉี่ม่วงคืออรอุมา
“มองคนอย่ามองแต่ผิวเผิน บางคนรู้หน้าไม่รู้ใจ ต่อหน้าแสนดี ลับหลังกลับร้ายสุดๆ ฉันเจอคนประเภทนี้มาเยอะ จะตัดสินคนคนหนึ่ง เราต้องรู้จักเขาให้ดีซะก่อน ถึงจะบอกได้ว่าเขาดีหรือว่าเลว”...จันทรภานุคิดตามคำพูดของอภิเชษฐ์
ooooooo
ประกาย ดาวออกมาเดินชมวิวถ่ายภาพ พบกลุ่มหนุ่มสาวที่นั่งวาดรูปนักท่องเที่ยว ก็เกิดความสนใจ เข้าไปชื่นชมสอบถามราคา และให้วาดภาพตนบ้าง พลเป็นคนลงมือวาด เขาแนะนำให้รู้จักเพื่อน คือเจ้านายและพิมพ์ไทย ไม่ทันไร ต้นอ้อถือนํ้าเข้ามาสมทบ
“ผมชื่อพลเป็นรุ่นน้องของเจ้านายกับพิมพ์ไทย ผมกับเจ้านายเป็นคนที่นี่ ส่วนพิมพ์เป็นคนกรุงเทพฯ... ส่วนนี่ต้นอ้อครับ มาจากอีสาน
ประกาย ดาวแนะนำตัวและทักทายทุกคน พอดีพงศ์จันทรโทร.มาถามว่าเธออยู่ไหนเขาจะมาหา เธอตอบ กว้างๆ ไม่อยากให้เขาตามมา ว่ามาทำธุระต่างจังหวัดแล้วตัดบทวางสาย...คนรับใช้ซึ่งล้างรถให้พงศ์จันทร อยู่พบกระเป๋าสตางค์หล่นในรถจึงเอามาให้ พงศ์จันทรนึก ออกว่าคงเป็นของคุณหญิงนิ่มทำหล่นไว้คืนที่รถเกือบชน จึงเอามาคืนให้ที่ร้าน
คุณ หญิงนิ่มกำลังหาอยู่พอดี พอรู้ว่าอยู่ที่พงศ์จันทรก็ถามว่ารื้อค้นอะไรบ้างหรือเปล่า ชายหนุ่มเคือง ไม่ขอบใจยังจะมาดูถูกกันอีก จึงแกล้งดึงแขนเธอเข้ามากอดให้ขอบใจ
“ถ้าไม่พูด ผมจะกอดให้แน่นกว่านี้”
คุณหญิงนิ่มทำใจกล้าไม่กลัว พงศ์จันทรจึงขู่จะทำมากกว่ากอด เผอิญมีลูกค้าสองสาวเข้ามาในร้าน
ร้องว้าย! พงศ์จันทรตกใจปล่อยคุณหญิงนิ่ม หนึ่งในสองสาวเกิดเป็นกิ๊กของเขา พอเห็นเช่นนั้น ก็ปรี่เข้าตบคุณหญิงนิ่ม
“เพราะผู้หญิงคนนี้ใช่ไหม ถึงทำให้คุณขอเลิกกับฉัน”
คุณ หญิงนิ่มโกรธตบกลับทันที พงศ์จันทรรีบลากกิ๊กเก่าตนออกไปจากร้าน แล้วบอกเธอว่ารู้หรือไม่ว่าได้ตบหม่อมราชวงศ์หญิงนิมมานนรดี น้องสาวคุณชายจันทร์เข้าเสียแล้ว ระวังจะติดคุกหัวโต กิ๊กกับเพื่อนหวาดหวั่นรีบพากันกลับไป...พงศ์จันทรกลับเข้ามาในร้าน คุณหญิงนิ่มโวยทันที อยู่ใกล้เขาทีไรซวยทุกที พงศ์จันทรไม่พูดพร่ำทำเพลง ขู่จะอุ้มถ้าเธอไม่ไปหาหมอ
หลังจากวาดภาพเสร็จ ประกายดาวถือเดินดูเข้ามาในโรงแรม เห็นนมพรนั่งอยู่คนเดียวก็นึกถึงคำพูดของมิลินทร์ที่ว่า คุณชายรักนมพรมากจนหม่อมแม่อดน้อยใจไม่ได้ ถ้าอยากเอาชนะใจคุณชายต้องชนะใจนมพรด้วย... ประกายดาวจึงเข้าไปทักสวัสดีนมพรและนั่งคุยด้วย จันทรภานุเดินมาเห็น คราวนี้เขากลับยิ้มแย้มกับเธอดี นมพรบอกว่าชวนประกายดาวทานข้าวด้วย
“ครับ...เอาอาหารมาเสิร์ฟได้เลย คุณดาวอยากทานอะไรเพิ่มสั่งได้นะครับ”
ประกายดาวลอบมองจันทรภานุยิ้มๆ เสร็จจากทานอาหาร นมพรให้ทั้งสองไปเดินเล่นกัน ตนจะขึ้นไปพัก เขาจึงหันมาชวนประกายดาว
“ดีเหมือนกันค่ะ จะได้ย่อยอาหารด้วย เมื่อกี้ทานข้าวไปตั้งสองจาน”
ระหว่าง เดินไปด้วยกัน ประกายดาวเอ่ยมีเรื่องสงสัยอยากถาม จันทรภานุหยุดหันมามอง เธอถามทำไมเมื่อเช้าเขาถึงทำหมางเมินเหมือนคนไม่รู้จักกัน
“ถ้าผมบอก อย่าโกรธผมนะ” ประกายดาวพยักหน้า จันทรภานุจึงเล่าเรื่องยาที่พบ
“ฉัน เนี่ยนะเล่นยา!” ประกายดาวหัวเราะจนคุณชายแปลกใจ “คุณชายจันทร์ใช้อะไรคิดเนี่ย อุ่ย...ขอโทษค่ะ ฉันไม่รู้จริงๆ ว่ายานั้นอยู่ในกระเป๋าเสื้อตัวที่ฉันใส่เดิน แฟชั่นได้ไง และฉันก็ไม่ใช่พวกศิลปินอาร์ตติสที่ใช้ยาเป็นตัวสร้างอารมณ์ในการทำ งาน...คุณชายจันทร์จะให้ฉันไปสาบานที่ไหนก็ได้” ประกายดาวเงยหน้ามองฟ้าพนมมือ “ท้องฟ้านี้เป็นพยาน ถ้าข้าพเจ้าโกหก ขอให้ข้าพเจ้าถูกฟ้าผ่า จมน้ำ ถูกรถชน โดนหมากัด เพื่อนเลิกคบ ไม่มีใครรัก...”
“พอได้แล้ว ผมเชื่อคุณ...”
“เชื่อเถอะค่ะ เพราะฉันไม่ชอบโกหก” ประกายดาวยิ้มแฉ่ง
“ก็ดี...เพราะว่าผมเกลียดคนโกหก อย่าให้ผมรู้นะว่า คุณมีอะไรที่ปิดบังผมอยู่อีก”
ประกาย ดาวกลืนน้ำลายเอื๊อก ทำนิ้วไขว้ไว้ด้านหลังก่อนจะยืนยันว่าไม่ว่าไม่มีแน่นอน...จันทรภานุสบายใจ ขึ้น บอกเธอว่าจะเป็นไกด์พาเที่ยวเอง หญิงสาวดีใจเกือบเก็บอาการไม่อยู่
ooooooo
เช้า วันใหม่ นมพรคุยเฟซไทม์กับคุณหญิงนิ่มว่าประกายดาวอยู่ที่เชียงใหม่ด้วย ท่าทางคุณชายจันทร์มีความสุขอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน มีรอยยิ้มที่อธิบายไม่ถูก ไม่เพียงเท่านั้น แววตายังยิ้มไปด้วย ตนว่าคุณชายจันทร์ต้องรู้สึกพิเศษกับประกายดาว คุณหญิงนิ่มชอบใจ
พงศ์จันทรพยายามโทร.กลับไปหาประกายดาวแต่เธอปิดเครื่อง เขาจึงคิดมาถามคุณหญิงนิ่มอีกครั้ง บังเอิญได้ยินเธอเปรยคนเดียวว่า
“ถ้านายปลาไหลรู้ว่าพี่ดาวอยู่กับพี่ชายจันทร์ล่ะก็ ได้กระอักเลือดตายแน่”
“คุณรู้จริงๆว่าคุณดาวอยู่ที่ไหน” พงศ์จันทรโพล่งขึ้นมาข้างหลังเธอ
คุณ หญิงนิ่มสะดุ้งหันไปทำหน้านิ่ง ก่อนจะกลบเกลื่อน ไม่รู้เรื่อง พงศ์จันทรไม่เชื่อ เดินเข้ามาหาเธอจนเธอถอยชิดกำแพง เขาใช้แขนทั้งสองข้างเท้ากำแพงให้เธอหนีไปไหนไม่ได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น